معنی تیره رای در فرهنگ فارسی عمید

بدرای، بداندیش، نادرست

معنی تیره رای در لغت نامه دهخدا

بدرای و ناراست و نادرست. (ناظم الاطباء). تیره مغز. تیره خرد. تاریک اندیشه:، ببردش ورا هوش و دانش خدای، مرا بی خرد یافت آن تیره رای.، فردوسی.، همان جهن و گرسیوز تیره رای، که او برد پای سیاوش ز جای.، فردوسی.، هر کسی چیزی همی گوید ز تیره رای خویش، تا گمان آید که او قسطاس بن لوقاستی.، ناصرخسرو.، از دهر غدرپیشه وفائی نیافتم، وز بخت تیره رای صفائی نیافتم.، خاقانی.، چو خدمت پسندیده آرم بجای، نیندیشم از دشمن تیره رای.، سعدی (بوستان).، گرت برکند خشم روزی ز جای، سراسیمه خوانندت و تیره رای.، سعدی (بوستان).، ... عجب داشت سنگین دل تیره رای.، سعدی (بوستان).، دلا همیشه مزن راه زلف دلبندان، چو تیره رای شدی کی گشایدت کاری.، حافظ (از آنندراج)

معنی تیره رای - جستجوی لغت در جدول جو

تیره رای

فرهنگ فارسی عمید

تیره رای(رَ / رِ)

لغت نامه دهخدا

خیره رای

خودخواه، بی عقل، ابله، خودسر

فرهنگ فارسی عمید

تیره رایی

(رَ / رِ)

بدرایی وناراستی و نادرستی. بداندیشی و بدفکری:
در این کشور که هست از تیره رایی
سیه کافور و، اعمی روشنائی.
نظامی.
ز نادانی و تیره رائی که اوست
خلاف افکند در میان دو دوست.
سعدی (بوستان).
رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

تیره راه

(رَ / رِ)

راه تاریک، بدراه. بددین. منحرف:
زمانی همی گفت بر ساوه شاه
چه سود آمد از جادوی تیره راه.
فردوسی.
رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

خیره رای

(رَ / رِ)

مستبد. یک دنده. لجوج. (یادداشت مؤلف). مستبد بالرأی: جوانی معجب خیره رای سرکش و سبک پای. (گلستان).
نشاید چنین خیره رای و تباه
که بدنامی آرد در ایوان شاه.
سعدی (بوستان).
، سست رای. پریشان فکر. (آنندراج) :
سپهبد بدو گفت کای خیره رای
یکی ناتوان را چه خوانی خدای.
اسدی.
گرت برکند خشم روزی ز جای
سراسیمه خوانندت و خیره رای.
سعدی

لغت نامه دهخدا